Het Groningse dorp Beerta werd woensdagavond overspoeld door stilte, tranen en bloemen. Honderden mensen verzamelden zich voor een indrukwekkende herdenkingstocht ter nagedachtenis aan de tienjarige Jeffrey en zijn achtjarige zusje Emma. Hun tragische dood heeft het dorp diep geraakt en verenigd in een collectieve rouw die voelbaar was in iedere stap van de tocht.
De stille tocht begon om 18.30 uur en trok langzaam door de straten van Beerta. Je voelde de stilte bijna drukken op je schouders terwijl je de mensen langs de route zag staan. Sommigen hielden bloemen vast, anderen een knuffel. Allemaal deelden ze hetzelfde verdriet. De rouwauto met Jeffrey en Emma reed langs belangrijke plekken uit hun korte leven, waaronder hun school, waar de vlag halfstok hing.
Huizen en lantaarnpalen waren versierd met rouwlinten en vlaggen in de ruststand. Familieleden volgden in een bus achter de rouwauto. Onderweg legden mensen bloemen op de motorkap van de auto, en soms ook knuffels. Deze gebaren werden niet alleen op het voertuig gelegd, maar ook ín de rouwauto — een laatste tastbare groet aan de twee jonge kinderen.
Indringende toespraken en rauwe emoties
De tocht eindigde bij de kerk van Beerta, waar verschillende sprekers de aanwezigen toespraken. Burgemeester Cora-Yfke Sikkema van Oldambt gaf een ingetogen speech, en ook haar collega Ben Visser van Eemsdelta sprak het publiek toe. Maar de woorden die het hardst binnenkwamen, kwamen van de familie zelf.
De halfbroers Rubertus en Josselino spraken vanuit het diepst van hun hart. Je kon hun pijn voelen in iedere zin. Hun emotionele toespraken lieten een diepe indruk achter op de mensen in de kerk, die zichtbaar geraakt waren door de intensiteit van het verdriet. Je zag het ook op straat: gezichten die nog lang na de laatste woorden verstard bleven van onbegrip.
Journalist roept verontwaardiging op
Terwijl de tocht in respectvolle stilte voortging, werd de sfeer abrupt verstoord door het optreden van een verslaggever van Nieuws van de dag. Die besloot om tijdens de tocht mensen aan te spreken voor interviews. De reacties op sociale media lieten niet lang op zich wachten. Je las berichten vol woede en ongeloof.
Een aanwezige schreef op X: “Respectloos tijdens de stille tocht een interview doen terwijl de stoet langsloopt.” Een ander uitte zijn frustratie: “OMG. Dat verslag bij #nieuwsvandedag over de stille tocht die gehouden wordt. Echt, meer tenenkrommend kan het niet.” De verontwaardiging groeide snel en zette aan tot een bredere discussie over de rol van media bij dit soort gebeurtenissen.
Media-optreden zet bredere discussie in gang
De kritiek bleef niet beperkt tot Beerta. Online stak een bredere maatschappelijke discussie de kop op over de grenzen van journalistiek bij rouwmomenten. Veel mensen vinden dat de media meer terughoudendheid moeten tonen tijdens herdenkingen.
Een camera hoeft niet altijd aan te staan. Soms is het beter om alleen aanwezig te zijn, zonder direct verslag te doen. De oproep is duidelijk: geef ruimte aan rouw en laat het moment voor zichzelf spreken.
Herdenking verbindt gemeenschap in diep verdriet
De herdenkingstocht bood niet alleen troost, maar bracht ook verbondenheid. Ondanks de pijn en het verlies voelde je hoe het dorp dichter naar elkaar toe groeide. Na afloop bleven mensen bij de kerk staan. Sommigen hielden elkaars hand vast.
– Tekst gaat verder onder het fragment –
Anderen praatten zachtjes of zwegen samen in de avondlucht. Je merkte dat het meer was dan een afscheid. Het was ook een belofte om de herinnering aan Jeffrey en Emma levend te houden — als twee kinderen die Beerta voor altijd hebben geraakt.
