De klimaatbeweging Extinction Rebellion heeft de afgelopen jaren flink aan kracht gewonnen. De groep streeft naar bewustwording en actie tegen klimaatverandering, maar hun methoden roepen gemengde reacties op. Het blokkeren van snelwegen behoort tot de meest gebruikte actievormen, wat voor veel automobilisten grote frustraties oplevert. Mensen die niets met het protest te maken hebben, zitten soms uren vast in de file. Dat wekt woede, vooral bij werkende mensen die simpelweg hun bestemming willen bereiken.

Veel deelnemers aan deze snelwegblokkades zijn jong en willen een betere toekomst voor zichzelf en de volgende generaties. Toch blijken niet alle demonstranten consequent in hun levensstijl. Er zijn gevallen bekend van activisten die zich vastplakken aan het asfalt om aandacht te vragen voor klimaatproblemen, maar tegelijkertijd drie keer per jaar in het vliegtuig stappen voor een vakantie. Dit levert kritiek op en roept vragen op over de oprechtheid van hun acties.
Buurman confronteert snelwegblokkeerster
Een buurman van een fervente snelwegblokkeerster was het zat. Hij zag zijn buurvrouw keer op keer met de auto vertrekken naar een protest op de A12, om vervolgens anderen te beletten om hun bestemming te bereiken. Terwijl ze zichzelf presenteert als iemand die zich inzet voor het milieu, kiest ze steevast voor de auto in plaats van de fiets of het openbaar vervoer.
De buurman besloot tot actie over te gaan en blokkeerde haar oprit, zodat ze niet met de auto naar het protest kon. Hij maakte een foto van zijn daad en plaatste deze online met de tekst:
“Bij mij in de straat woont ook zo’n hypocriete snelwegblokkeerster die steeds met de auto naar de A12 rijdt voor het milieu. Vandaag haar oprit geblokkeerd. Ga maar met de fiets! Ze was niet blij, ik zei: die mensen op de snelweg ook niet.”
Zijn actie kreeg veel bijval op sociale media, waar mensen zijn standpunt begrepen. De discussie over klimaatactivisme en hypocrisie laait hiermee opnieuw op. Hoe ver mag activisme gaan zonder dat het anderen schaadt?