Johan Derksen is 76, scherpzinnig als altijd, en niet bang om zijn mening te geven—ook als het om zijn eigen dood gaat. Tijdens een aflevering van Vandaag Inside sprak hij openhartig over zijn wensen rondom zijn uitvaart. Daarbij deed hij een opvallende uitspraak over zijn goede vriend en zanger John de Bever. Ondanks hun hechte band, wil Derksen absoluut niet dat John ook maar één noot zingt tijdens zijn begrafenis. “Ik heb hem verboden om daar te gaan zingen”, verklaarde hij duidelijk en zonder ruimte voor interpretatie.
Dat Derksen zich al bezighoudt met zijn eigen afscheid, is niet vreemd gezien zijn leeftijd. Maar zoals je van hem mag verwachten, pakt hij het op zijn geheel eigen manier aan. Hij wil geen uitvaart met tranen, toespraken of vrolijke muziek. Het idee dat zijn plechtigheid verandert in een soort volksfeest vindt hij ronduit ongepast. John de Bever mag dus thuisblijven als het op zingen aankomt, hoe goed hun vriendschap ook is.
De reden daarvoor is duidelijk: Johan wil rust en ingetogenheid, geen show. “Ik wil niet dat er een soort volksfeest-achtige sfeer ontstaat”, zegt hij daarover. Hij ziet geen toegevoegde waarde in een muzikale ode en vindt dat het moment juist ingetogen moet blijven. Zijn wens is glashelder: geen gezang, geen opgetogen sfeer, en zeker geen muzikale verrassing van zijn zingende vrienden.
‘De Kist’
Derksen werd benaderd voor het programma De Kist, waarin bekende Nederlanders praten over hun eigen sterfelijkheid. Toch sloeg hij het aanbod resoluut af. Hij had geen zin in het theatrale karakter van het programma en vond de opzet ronduit lachwekkend. “Weet je waarom ik het niet wilde? Die man wilde dan voorrijden in een klein autootje en de kist op het dak. Daar had ik helemaal geen zin in.”
De analyticus, woonachtig in Grolloo, gruwelt bij de gedachte aan zo’n vertoning. Hij stelt zich al voor hoe de buurt zou reageren op dat tafereel: “Iedereen staat te juichen in de straat als er een kist voor mijn deur staat.” Daarmee laat hij nogmaals zien dat hij wars is van alles wat maar enigszins neigt naar sensatie of sentimentaliteit.
Geen angst voor de dood
Tijdens het gesprek met Wilfred Genee werd Johan ook gevraagd of er sprake is van angst voor de dood. Maar die suggestie wuift hij resoluut weg. “Nee, nee. O, nee, hoor, ik ben er helemaal niet bang voor. Ik zeg altijd: ‘Breng mij maar naar de overkant van de straat.’ Daar heb je het kerkhof.”
Die nuchterheid typeert hem. Geen drama, geen mystiek—alleen de realiteit. Hij maakt zich geen zorgen over het einde. Wat moet gebeuren, zal gebeuren. En als het zo ver is, dan wil hij er vooral geen poeha van maken.
Geen toespraken of voordrachten
Genee wilde tot slot nog weten of Johan misschien andere specifieke wensen heeft voor zijn begrafenis. Bijvoorbeeld een mooi woordje van vrienden of collega’s? Maar ook dat wijst hij af. Hij wil geen toespraken, geen herinneringen, geen ‘mooie woorden’. De boodschap is duidelijk: het moet simpel blijven.
– Tekst gaat verder onder de video –
“Wil je dan ook niet dat wij iets voorlezen of iets zeggen nog?” vroeg Genee. Johan antwoordde kort: “En ik heb inmiddels John de Bever verboden daar te zingen.”
Toch hoopt Derksen niet dat zijn vrienden hem volledig zullen negeren. “Maar jullie komen toch wel, hè? Anders lig ik daar helemaal alleen!” voegde hij er lachend aan toe. Genee kapte het gesprek af met een lach, al werd hij ook even stil van het onderwerp. “Laten we het leuk houden,” zei hij ter afsluiting.
